La Carpentaria
Door: Ralph
Blijf op de hoogte en volg Ralph
10 December 2012 | Guatemala, Alotenango
Het vrijwilligerswerk is heerlijk om te doen, vind het dan ook heel jammer dat vorige week de carpenteria is gesloten voor dit jaar.
Nadat we bij de carpenteria en de school in San Mateo zijn geweest, had ik besloten bij de carpenteria aan de slag te gaan.
Dit project is opgezet door Susanne om de jongeren verantwoordelijkheid, sociale vaardigheden, samenwerken en technische vaardigheden door middel van "timmeren" bij te brengen.
Er waren nog verschillende dingen waar de leraren niet aan toe komen zo door het jaar heen. Een vorige vrijwilliger was aan een kast begonnen waarin de werkstukken van de kinderen geshowed kunnen worden. Dit projectje heb ik verder opgepakt om mee aan de slag te gaan.
Het werken hier gaat wel wat anders dan in Nederland. Je zoekt een plankje uit om deze vervolgens, met de hand, vlak te schaven en op maat te zagen. Zo ben ik 3 middagen aan het schaven geweest voor de schuif-deuren en een stut plank.
Wat later moesten er ook wat balken recht geschaafd worden, om een voet voor de 24-0 klok van te maken. Vol ongeloof keek ik hoe Saul de electrische schaaf tevoorschijn haalde, toen hij zag dat de balken toch wel heel scheef waren. Julie (onze huisgenoot en andere vrijwilliger die daar ook werkte) vond het vooral heel grappig dat in 3 middagen, bij 23 graden, met de hand aan het schaven geweest ben.
Later moesten er ook wat anderen dingen gedaan worden en is tot mijn spijt de kast nog niet af gekomen. De tijd is echt voorbij gevlogen en de Spaanse lessen in de ochtend, zorgden er ook nog voor dat ik minder tijd had in het project.
De voorlaatste week ging Susanne weer voor een paar weken terug naar Nederland. Daarna gaat ze een reisgezelschap leiden door centraal Amerika, om daarna weer in Alotenango aan de slag te gaan.
In de laatste week was ook het "definitieve" afscheid van Jeroen, een Nederlandse Guatemalteek, die hier 2,5 jaar heeft gewoond en zich heel erg heeft ingezet voor het project. Het was aan hem, Saul en aan de enkele jongens (het was officieel vakantie), die er waren, te merken dat hij heel veel heeft betekend hier.
En nog steeds betekend.
Zelf had ik het gevoel dat ik pas net was begonnen en had heel graag meer willen doen voor dit fantastische project.
Maar hoe kort mijn tijd in dit project ook was, het gevoel wat ik in de laatste busreis terug naar Antigua had, is misschien het beste als; terneergeslagen te omschrijven. Ik had gewoon echt nog geen zin om daar te stoppen.
Mocht ik hier in Guatemala nog eens terug komen, zou ik daar heel graag weer gaan helpen.
Wel heb ik ondertussen zin om nog even in San Mateo aan de slag te gaan, ik weet nog niet als wat, maar dat komt vanzelf wel.
Nadat we bij de carpenteria en de school in San Mateo zijn geweest, had ik besloten bij de carpenteria aan de slag te gaan.
Dit project is opgezet door Susanne om de jongeren verantwoordelijkheid, sociale vaardigheden, samenwerken en technische vaardigheden door middel van "timmeren" bij te brengen.
Er waren nog verschillende dingen waar de leraren niet aan toe komen zo door het jaar heen. Een vorige vrijwilliger was aan een kast begonnen waarin de werkstukken van de kinderen geshowed kunnen worden. Dit projectje heb ik verder opgepakt om mee aan de slag te gaan.
Het werken hier gaat wel wat anders dan in Nederland. Je zoekt een plankje uit om deze vervolgens, met de hand, vlak te schaven en op maat te zagen. Zo ben ik 3 middagen aan het schaven geweest voor de schuif-deuren en een stut plank.
Wat later moesten er ook wat balken recht geschaafd worden, om een voet voor de 24-0 klok van te maken. Vol ongeloof keek ik hoe Saul de electrische schaaf tevoorschijn haalde, toen hij zag dat de balken toch wel heel scheef waren. Julie (onze huisgenoot en andere vrijwilliger die daar ook werkte) vond het vooral heel grappig dat in 3 middagen, bij 23 graden, met de hand aan het schaven geweest ben.
Later moesten er ook wat anderen dingen gedaan worden en is tot mijn spijt de kast nog niet af gekomen. De tijd is echt voorbij gevlogen en de Spaanse lessen in de ochtend, zorgden er ook nog voor dat ik minder tijd had in het project.
De voorlaatste week ging Susanne weer voor een paar weken terug naar Nederland. Daarna gaat ze een reisgezelschap leiden door centraal Amerika, om daarna weer in Alotenango aan de slag te gaan.
In de laatste week was ook het "definitieve" afscheid van Jeroen, een Nederlandse Guatemalteek, die hier 2,5 jaar heeft gewoond en zich heel erg heeft ingezet voor het project. Het was aan hem, Saul en aan de enkele jongens (het was officieel vakantie), die er waren, te merken dat hij heel veel heeft betekend hier.
En nog steeds betekend.
Zelf had ik het gevoel dat ik pas net was begonnen en had heel graag meer willen doen voor dit fantastische project.
Maar hoe kort mijn tijd in dit project ook was, het gevoel wat ik in de laatste busreis terug naar Antigua had, is misschien het beste als; terneergeslagen te omschrijven. Ik had gewoon echt nog geen zin om daar te stoppen.
Mocht ik hier in Guatemala nog eens terug komen, zou ik daar heel graag weer gaan helpen.
Wel heb ik ondertussen zin om nog even in San Mateo aan de slag te gaan, ik weet nog niet als wat, maar dat komt vanzelf wel.
-
10 December 2012 - 10:31
Koen:
!Hola Ralph,
Prachtig geschreven, met je hart .... mooi"
koen x -
10 December 2012 - 11:44
Sanne:
Hee Ralph,
Wat mooi dat jij je zo hebt ingezet in de timmerwerkplaats!
En wat een grap van die electrische schuurmachine!
Groetjes en geniet van jullie laatste weken daar. -
10 December 2012 - 23:28
Petra:
Ha Ralph, hadden ze je toch nog te pakken daar. Tis idd wel jammer, anders was de kast misschien wel af geweest. Fijn om te lezen dat je er zo'n goed gevoel bij hebt.
Houtbewerken is toch wel een ding dat je trekt en waar je graag mee bezig bent.
We wensen jou en Roos nog een paar heerlijke weken daar, nog even tijd om lekker te genieten. Liefs X Petra -
18 December 2012 - 20:07
Kim:
BIJNA WEER NAAR HUIS!
Ik heb jullie gemist... Ben benieuwd naar alle foto's en nog meer verhalen.
LIEFS -
19 December 2012 - 11:50
Simon:
Hey Ralph,
Hoe is het daar?? Wanneer ben je weer in het land?
Heb jij daar wel een mogelijkheid om te skypen of zo?
gr,
Simon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
